EN BÜYÜK GÜNAH / Şiir

EN BÜYÜK GÜNAH

Hiçbir şey olmamış gibi

Kapı önünde bekliyorduk düş masalını

Mevsimlerin içinde yalan ağacına tutsak

Beklemek sırlara gebeymiş meğer

Döl verdiğini gün doğduğunda öğrendik

Çoktan rayların üstünden kayıp gitmişti tren

Hilesini bırakıp ölü toprağa

Derinlerde daha kaç kişi vardı zincire bağlı, bilmiyorduk

Söz susmuştu yağmur damlasının küskünlüğünde

Hiçbir şey yapmadan bekliyorduk Godot’u

Zamansız, çırılçıplak ve ayakta

Biz değildik sanki ekinlerle birlikte biçilen

Bir uçtan bir uca kederli ülkenin insanları

Hiç sormamıştık Godot kim ya da ne

Hasan Çelikkol