GÜN DOĞMADAN BIRAKTIM BOŞLUĞA ÇARESİZLİK HALİMİ / Şiir

GÜN DOĞMADAN BIRAKTIM BOŞLUĞA ÇARESİZLİK HALİMİ

Bu dizeler yazılırken dün gece

Yıldız kümeleri dağılıyordu

Borges’in aynaları gibi çoğaldıkça çoğalıyordu

Körlük 

Orman hala uykudaydı, soygunlara gebe

Karanlık çarklar dönerken

Birbirine benziyordu gezegenin kabukları

Bu yüzden bıraktım boşluğa çaresizlik halimi

Rüyamı yakanlara gittim doğruca

Kara ormanların içine

Ne bin yaldızlı oyun ne örtülü gece

Gümüş kurşunlar gönderdim bedenlerine

Yaşamın da bir parçası değil miydi hüzün

Şimdiki zamanı soludum

Bıraktım titresin gece

Hasan Çelikkol